Interview met Bernice Berkleef, auteur van de gloednieuwe thriller 'Bloedsteen'!

Vandaag is de nieuwe thriller van de favoriete thrillerauteur van Nederlandse boekhandelaren uit! Bloedsteen van Bernice Berkleef vertelt het superspannende verhaal van Ella die op een ochtend nietsvermoedend van haar bed wordt gelicht door de politie. Ze wordt verhoord over haar vader, hij zou illegaal goederen van Java naar Nederland hebben gesmokkeld. Als haar vader, die vroeger in een jappenkamp heeft gezeten, in hechtenis overlijdt besluit Ella zelf naar Java af te reizen om in hun familiehuis tot rust te komen. In het huis vindt ze aanwijzingen voor een geheim dat haar vader heeft weten te verbergen. Maar ze is niet de enige die lucht heeft gekregen van de verborgen geschiedenis, want haar verblijf op het eiland neemt een zeer onaangename wending.

Het is denk ik leuk om te beginnen met wat algemenere vragen over jou als schrijfster zodat lezers je wat beter kunnen leren kennen. Kun je bijvoorbeeld in het kort iets over jezelf vertellen?

Ik ben 34 jaar en woon met mijn man en onze twee kinderen in Amstelveen. Als freelance journalist interview ik gewone mensen met bijzondere verhalen. Daarnaast – mijn man grapt altijd dat ik een duistere alter heb – schrijf ik thrillers.    

Hoe lang is schrijven al een deel van je leven, wanneer begon je ermee?

Toen ik enigszins kon spellen. Zoals de meeste andere schrijvers sta ik van jongs af aan al nooit met beide benen in de realiteit. Een significant deel van me bevindt zich steevast in mijn verhaal van het moment; verbetert en schrapt, verzint dialogen. Ik vind het altijd grappig als mensen zeggen: ‘Wat leuk, je bent schrijver geworden.’ Ik zie het meer als een soort geaardheid; iets waar je mee wordt geboren en dat altijd een wezenlijk deel van je blijft.

Hoe zie je jezelf als schrijver? Zie je jezelf meer als commercieel auteur of meer als literair auteur? Zie je het schrijverschap als iets wat je naast je vaste baan doet of heeft het inmiddels een veel grotere rol gekregen in je leven?

Ik ben een commercieel auteur. Ik lees vol bewondering de werken van de grote meesters, maar zelf ben ik niet literair onderlegd. Mijn kracht ligt in het verhaal zelf; het verzinnen van een sterk plot, het scheppen van de juiste sfeer en het tot leven brengen van personages. Ik besteed er het grootste deel van mijn tijd aan.

Je hebt ook een fantasy boek geschreven en bent  journalist, denk je dat je in de toekomst voornamelijk thrillers zal blijven schrijven of wil je ook graag in andere genres gaan werken? Zo ja, welke?

Ik zal altijd een zwak houden voor fantasy en vast ooit nog wel een paar young adult- en jeugdboeken schrijven. Maar het thrillergenre is waar ik vol voor ga en waar ik groot in hoop te worden. Ik vind de houvast die dit genre biedt heel geruststellend. Je kunt schrijven volgens een formule, een soort raamwerk aanhouden. Om de zoveel bladzijden moet er iets gebeuren, anders is het geen thriller. Romans zijn niet gebonden aan dergelijke regels en daardoor moeilijker te schrijven.

Wat vind jij het leukste aan het schrijven van thrillers?

Die houvast dus, en het feit dat je met een thriller de kans krijgt jezelf te choqueren. Zoals een acteur in de huid van een weerzinwekkend personage moet kruipen om het zich eigen te maken, zo krijgt een thrillerschrijver de kans om alle aspecten van een zieke geest naar hartenlust te onderzoeken. Om vervolgens passages te schrijven waar zelfs híj een tikkeltje ongemakkelijk van wordt. Van thrillerauteurs wordt verwacht dat ze op papier uit de band springen, grenzen opzoeken. Geen van de verboden die in het normale leven gelden, doen ter zake in de thrillerwereld. Dat kan een enorme verademing zijn.        

Bloedsteen is je tweede thriller, Cody was je debuut bij The House of Books, hoe zou je deze twee boeken met elkaar vergelijken? Schreef je bijvoorbeeld anders nu je al een boek had uitgegeven?

Cody is een psychologische thriller en kenmerkt zich door een broeierige, drukkende sfeer. In Bloedsteen volgen de gebeurtenissen elkaar sneller op – dit is meer een actiethriller. Doordat Cody zo enthousiast werd ontvangen, voelde ik een enorme druk om weer een goed boek af te leveren, wat inderdaad mijn manier van schrijven beïnvloedde. Pas toen ik terugging naar de basis (hoe wil ík schrijven, wanneer ben ík tevreden) ging het weer goed. Daar was ik heel dankbaar voor, want het is eng om op een vertrouwd pad dat je gewoonlijk fluitend neemt, opeens te struikelen en op je gezicht te gaan.  

Bloedsteen speelt zich voor de meerderheid van het boek af op Java, in Indonesië, hoe kwam je tot de beslissing om Indonesië en de cultuur daar als achtergrond voor je verhaal te nemen? 

Ik heb iets met Indonesië. Elke keer dat ik daar vanuit de luchthaven naar buiten stapte, ervoer ik een diepe tevredenheid die gelijkstaat aan het gevoel van thuiskomen. Ik wist dat als je veel over een bepaalde plek schrijft, je daar als het ware ‘bent’. Je voelt de plaatselijke temperatuur, wordt één met de omgeving. Het leek me geen straf om tijdens een schrijfproces van ongeveer acht maanden op Java te ‘vertoeven’.

In Bloedsteen ga je ook in op de geschiedenis van het koloniale verleden van Nederland in Indonesië. Wilde je hier specifiek plaats voor maken in je thriller?

Ja, Nederlands Indië en met name de jappenkampen, hebben mij altijd enorm geïntrigeerd. Iedereen weet wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog in de concentratiekampen in Europa gebeurde, maar er zijn maar weinig Nederlanders die  kunnen vertellen hoe het hun landgenoten in de Jappenkampen is vergaan. Terwijl dit zich tijdens diezelfde oorlog afspeelde. Ik vind het een zwaar onderbelicht deel van onze geschiedenis en wilde hier met mijn boek een bescheiden licht op werpen.  

Ook de horror van de jappenkampen hangt als een schaduw over het boek, vond je het lastig om over zulke zware onderwerpen te schrijven?

Nee, want hoe gruwelijk sommige onderwerpen ook zijn, het blijft fictie wat ik schrijf. Ik heb tijdens het houden en uitschrijven van interviews meerdere malen moeten huilen wanneer mensen hun eigen, pijnlijke ervaringen beschreven. Daarvan was nu geen sprake. Natuurlijk hebben bepaalde dingen in mijn boek echt plaatsgevonden, maar het verhaal is grotendeels verzonnen.  

Kun je een klein beetje je schrijfprocess uitleggen? Hoe ben je bijvoorbeeld op het idee voor Bloedsteen gekomen en hoe heb je het plot uitgewerkt?

Bloedsteen is ontstaan doordat ik mezelf helemaal terugvoerde naar de vraag uit welke elementen een goede thriller nou moet bestaan. Als je dat eenmaal helder hebt, is het alleen nog maar een kwestie van invullen. Inspiratie en stof voor een verhaal kun je immers overal vandaan halen; uit nieuwsberichten, uit goede gesprekken, uit wat er zich voor je ogen afspeelt op straat.
Na Cody voelde ik zoals gezegd een constante druk om te presteren en dat leverde uiteindelijk een zeer matig boek op. De uitgever was niet tevreden, ik was niet tevreden en de lezers zouden zéker niet tevreden zijn geweest. Ik zat achter het bureau in mijn kamer die als werk/sport/opslagruimte dient en ik dacht: je kunt een potje gaan janken of terug naar de basis. Toen het me eenmaal lukte om te doen alsof ik weer alleen voor mezelf schreef, had ik binnen no time een nieuw, bevredigend plot uitgedacht. Acht maanden later leverde ik het manuscript in.  

Waar haal je inspiratie uit voor Cody en Bloedsteen?

De inspiratie voor Cody haalde ik uit de nieuwsberichten die helaas iedere zomer opnieuw voorbij komen, over mensen die hun kinderen vergeten in de auto, met alle gevolgen van dien. Ik heb zelf een dochtertje (destijds een jaar) en ik begreep niet hoe zoiets kon gebeuren. Toch overkomt het jaarlijks tientallen mensen. Dat leek mij bij uitstek een onderwerp voor een thriller. De inspiratie voor Bloedsteen haalde ik uit een heftig voorval in een hotel in Singapore, dat zich in mijn jeugd afspeelde. Ik kan niet vertellen wat het was, want dan verraad ik te veel, maar rond die gebeurtenis heb ik het verhaal voor mijn tweede thriller verzonnen.

Wat is je uiteindelijk doel als schrijfster? Heb je een bepaalde droom?

Ik wil simpelweg gelezen worden, het liefst door zoveel mogelijk mensen. Dat ze een boek kopen, puur omdat ik het heb geschreven, dat mijn naam voor hen een zekere kwaliteit waarborgt. Dat lijkt me fantastisch. En het is misschien een beetje oppervlakkig, maar ik heb mijn zinnen gezet op de Gouden Strop. Het moet een machtig gevoel geven om daar zo nu en dan tijdens het werk naar te kijken.

Wie is jouw favoriete Nederlandse thrillerauteur en waarom?

Ik houd van de schrijfstijl van Marion Pauw, zij is zo’n voorbeeld van een auteur van wie ik alles blind koop. Iemand die het eenvoudig durft te houden en zich niet laat verleiden door het melodramatische.  

En als laatste, heb je al een idee voor een volgende thriller?

Zeker! Ik hoor weleens van het bekende writers block, of dat mensen geen inspiratie hebben. Maar het mooie is dat je als auteur niet hoeft te wachten op een briljant idee of alles zelf moet verzinnen. De ideeën liggen voor het oprapen. Ga de stad in, pak de tram, lees de krant. Dan komt de inspiratie vanzelf.

Bloedsteen is vanaf nu overal verkrijgbaar!