Zoeken
Telkens als ik hun vader afwijs, wijs ik de helft van mijn kinderen af
Op maandag was ik officieel gescheiden en op donderdag stond ik op een podium in Den Haag om daarover voor te lezen. Nog voor ik er ooit met ex over had gesproken, deelde ik het met een zaal onbekenden.

Telkens als ik hun vader afwijs, wijs ik de helft van mijn kinderen af

Gepubliceerd op 12 maart, 2018 om 00:00

Het was op de presentatie van de rapportage ‘Scheiden zonder schade’ die oud-politicus André Rouvoet aanbood aan een dochter van gescheiden ouders, en aan twee ministers.

Toen ik zijn verslag thuis las, was mij al opgevallen hoe doorwrocht en compleet het was. Ook hoe groot de impact van een scheiding op kinderen is. Hoe diep en op hoeveel verschillende vlakken het ingrijpt in hun levens.

Het kind is en blijft de dupe. Hoe beperken we die schade? Wat doen we er concreet aan?

Nu geloof ik dat het kind altijd wel de dupe van zijn ouders is. Ook als de ouders gewoon bij elkaar wonen, berokkenen ze schade. Kinderen spiegelen ons en laten juist datgene zien, waar wij ons niet bewust van zijn.

Ik vind: alles valt of staat met zelfkennis. Iedere ouder moet verplicht in therapie.

Loyaal

Terug naar de gescheiden situatie. Het is het kind dat heen en weer moet tussen twee huizen. Niet de ouders. Het kind is altijd loyaal. Het is geboren om zijn ouders ‘gelukkig’ te maken. Het kind durft niet te zeggen wat hij zelf echt wil; uit angst één van de twee voor het hoofd te stoten. Uit angst zelf ook te worden verlaten.

Het is het kind dat vaak wordt ingezet in de strijd tussen zijn ouders. Het kind dat wordt blootgesteld aan hatelijke opmerkingen van de ene ouder over de ander. En ook als die opmerkingen helemaal niet gemaakt worden, zullen ze de vijandschap - als die er is - voelen.

Ik maak me geen illusies. Mijn meisjes voelen het ook. En telkens als ik hun vader afwijs, wijs ik de helft van hen af. Sinds ik erachter ben gekomen dat de andere vrouw al zeven jaar een rol in zijn leven speelt, heb ik iets tegen ex. Maar onze meisjes hebben er niks mee te maken. Zij hebben hier geen boodschap aan. Hun vader is hun lieve vader. Hij heeft hen niet verraden.

Ook die middag in Den Haag hoorde ik weer dat er voor kinderen weinig zo schadelijk is als ouders die elkaar niet meer kunnen luchten of zien.

Ik voel nu pas echt hoe ontzettend ingewikkeld het ook voor mij is: scheiden zonder schade.

Deze column is eerder gepubliceerd in Trouw. Elkes roman heet Ik nog wel van jou. Luister hier naar onze podcast met Elke Geurts over haar roman en scheiding.

Auteurs
Auteur: Elke Geurts

Elke Geurts (1973) publiceerde drie verhalenbundels en de romans De weg naar zee (2013) en Ik nog wel van jou (2017). Alle werden overladen met lof en genomineerd voor onder andere De Gouden Boekenuil, de BNG Literatuurprijs en de Anna Bijns Prijs. Daarnaast is ze schrijfdocent aan o.a. Schrijversvakschool Amsterdam.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: