Ma

Ma zit hier nu drie weken en elke dag is het raak. Liever zou ik eventjes niet meer gaan. 'Het is hier verschrikkelijk,' zegt ze. Dan zwijgt ze. Ostentatief. Ik leg mijn hand op haar knie. Ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: 'Je kan beter mijn kop inslaan.' 'Dan moet ik naar de gevangenis, ma.' 'Dat is waar,' zegt ze en ze peinst en dat doe ik ook: peinzen, peinzen over haar hunkering naar een genadeklap.


Hugo Borst vindt 'mantelzorger' een raar woord, maar hij is het wel. Al een aantal jaar verzorgt hij zijn zesentachtigjarige moeder, die aan dementie lijdt. Op ontroerende en vaak geestige wijze schrijft hij over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest en de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. Ma is een liefdevol en prachtig geschreven portret van een moeder en haar zoon.

Verpleegzorg is een onderwerp dat Hugo Borst aan het hart gaat, hem zelfs naar politiek Den Haag bracht. Samen met Carin Gaemers schreef hij het manifest Scherp op ouderenzorg, over hoe het beter moet in de zorg. Het manifest werd door meer dan 100.000 mensen ondertekend en wordt unaniem ondersteund door De Tweede Kamer.

Hugo Borst (1962) is schrijver, redacteur, voetbalcriticus en columnist voor AD en Esquire. Hij schreef onder andere de bestsellers De Coolsingel bleef leeg, Over vaders en zonen, Schieten op Volkert van der G., O,Louis, Ma en Ach, moedertje.