Roelof ten Napel

Iemand spreekt het verlangen uit om voort te leven als plant - opgenomen in een wereld, maar bewusteloos. Hij is niet de enige die een andere manier van leven zoekt. Constellaties is een fuga: stemmen...

Nadat Wolff op kamers gaat, wordt hij geconfronteerd met een onbekende, vreemde eenzaamheid. Hij volgt colleges en leest boeken, meer niet. Maar langzaamaan dwingen nieuwe vriendschappen hem de onderh...

De gedichten in Dagen in huis vertrekken steeds vanuit een alledaags, benaderbaar beeld. Een hand, een wolk, een raam, een dier - zoiets. De vanzelfsprekende vergelijkingen die die beelden oproepen, w...

Alsof hij het op dit moment vaststelde: dat hij Amos heette, en dat Amos iemand was met blote voeten op tegels, tenen over de rand. Dat Amos iemand was met zijn kin op zijn borst, vooroverbuigend, kla...

je snijdt in het lichaam van je volk, omdat je hiereen god vermoedt, omdat goden zijn waar doden vallen,goden zijn waar mensen tot vijand worden benoemd -je snijdt in het lichaam van je volk omdat je ...

Wat doe je met de woorden van je voorouders als je breekt met hun gebruiken en tradities, en met hun god? Kun je daar wel mee breken, als die woorden in je om blijven gaan? Of is traditie misschien pr...